የመስህብ መግለጫ
በኢቫኖቮ ከተማ ፣ በኮልትሶቫ ጎዳና ፣ 19 ሀ ላይ ፣ ለነቢዩ ኤልያስ ክብር የተቀደሰ አሮጌ ቤተክርስቲያን አለ። የቅዱስ ኤልያስ ቤተክርስቲያን ታሪካዊ እድገት ከራሱ የኢቫኖቮ ከተማ ታሪክ ጋር በቅርበት ይዛመዳል። በአንድ ወቅት ፣ ከተመሳሳይ ስም መንደር ብዙም ሳይርቅ ፣ የኢሊንስኪ ሰፈር ምስረታ እና ቀጣይ ምስረታ ተጀመረ። እ.ኤ.አ. የበፍታ ሽመና መሠረት። በግምት በተመሳሳይ ጊዜ ተረከዙን ወይም በተልባ ጨርቆች ጨርቆች ላይ ማምረት ማስተዋወቅ ተጀመረ - ይህ ዓይነቱ ምርት በመንደሩ ውስጥ በጣም ስኬታማ ሆነ። ከ 1812 በኋላ ፣ ወደ የሞስኮ ኢንዱስትሪ ሙሉ ውድመት ከተለወጠ በኋላ የኢቫኖቮ ሰርፍ መንደር የሕትመት ምርት ማዕከል ሆነ።
የበለፀጉ ገበሬዎች የመንደሩን ባለቤትነት እያጡ ሰፈሩን ከሀብታሙ ካስት ሸረሜቴቭ ገዙ። ከዚያ በኋላ በዙሪያው ካሉ የመሬት ባለቤቶች የመሬት መሬቶችን ለማግኘት ወሰኑ። ስለሆነም ሰፈሮች በመንደሩ ዙሪያ አብረው መፈጠር ጀመሩ ፣ ከዚያ በኋላ ከበርካታ ማዕከላት ያደገችው የኢቫኖቮ-ቮዝኔንስክ ከተማ ቀስ በቀስ ተቋቋመ።
ለመጀመሪያ ጊዜ የታየው ቮሮቤቭስካያ ወይም ኢሊንስካያ ስሎቦዳ ነበር። ከ 1816 ጀምሮ ሀብታሙ ነጋዴ ኤ. በወረቀት ክር እና በካሊኮ ውስጥ ነጋዴ የነበረው ሌፔቶቭ ከመሬቱ ባለቤት ኢ. ባርሱኮቫ - የቮሮቤቮቮ መንደር ባለቤት። ከጥቂት ዓመታት በኋላ ነጋዴው ቤት ሠራ። ከጊዜ በኋላ የጥጥ ፋብሪካዎች እዚህ መፈጠር ጀመሩ ፣ የነጋዴዎቹ ዲ. ስፒሪዶኖቭ እና ኤ.ቪ. ባቡሪን ፣ እንዲሁም ለኪሴሌቭ ነጋዴዎች ክር ሰፊ መጋዘኖች። የኤልያስ ቤተ ክርስቲያን መሠረት በ 1838 የተከናወነ ሲሆን ከዚያ በኋላ በ 1842 ሁሉም የግንባታ ሥራ ሲጠናቀቅ መቀደሱ ይታወቃል። ቤተመቅደሱ የተገነባው በአ.አ. ሌፔቶቫ።
የነቢዩ የኤልያስ ቤተክርስቲያን እውነተኛ የክላሲዝም ሐውልት ሆናለች ፣ የደቡባዊ እና ሰሜናዊ ግንቦቹ በአራት አምዶች በረንዳዎች ያጌጡ ናቸው። የቤተ መቅደሱ ዋና መጠን በአምስት ጉልላት የሚጨርስ አክሊል ሲሊንደር እና የኩብ መሠረት ያካትታል። ከምዕራብ አንድ ትንሽ የደወል ማማ ከላይኛው ደረጃ ላይ ሲሊንደራዊ ቅርፅ ካለው ቤተመቅደሱ ጋር ይገናኛል።
በ 1893 ዓ. ጋሬሊን - የሊፕቶቭ የልጅ ልጅ - ከሞስኮ ኤ. ካሚንስኪ ፣ የታቀደው የቤተክርስቲያኗ ውስጣዊ ተሃድሶ የተከናወነው ፣ ማለትም በግድግዳ የተለዩ የክረምት እና የበጋ ግማሾቹ በአንድ ሙሉ ክፍል ውስጥ ተገናኝተዋል። እስከዛሬ ድረስ ፣ በሰባስቲያ አርባ ሰማዕታት እና በድንግልና ልደት ውስጥ በነባር የጎን መሠዊያዎች ውስጥ አዲስ የተቀረጹ አዶዎች ተጭነዋል። በቤተመቅደሱ ግድግዳዎች ላይ በታዋቂው አርቲስት ከፓሌክ - ቤሉሶቭ የተሰራ ልዩ ሥዕል አለ።
ኢሊንስካያ ስሎቦዳ ለረጅም ጊዜ በምሕረት ተግባራት እንዲሁም በበጎ አድራጎት ዝነኞች በሆኑ ሰዎች ተመሠረተ። የጋሬሊን አሌክሳንደር ኢቫኖቪች ሚስት የነበረችው ጋሪሊን ማሪያ አሌክሳንድሮቭና በበጎ አድራጎት ጉዳዮች ላይ ተሰማርታ ነበር። በምርት ውስጥ ፣ በባለቤቷ መሪነት ፣ ከተወለደበት እስከ ሞት ድረስ የአንድን ሰው የሕይወት ዘመን ሁሉ የሚሸፍን ልዩ ማህበራዊ ሉል ተፈጠረ። በሩስ-ጃፓናዊ ጦርነት ወቅት የጋሬሊን ሚስት የኢቫኖቮ-ቮዝኔንስኮኮ የበጎ አድራጎት ማኅበርን ስትመራ ፣ ለአረጋውያን ምጽዋት ፣ ለልጆች መዋእለ ሕጻናት እና ሰፊ የመመገቢያ ክፍል ለብዙ የከተማ ነዋሪዎች ተደራጅቷል።
ከ 1842 እስከ 1852 ባለው ጊዜ ውስጥ በነቢዩ በኤልያስ ቤተመቅደስ ውስጥ ያለው ቄስ ፖክሮቭስኪ አሌክሲ ዬጎሮቪች ነበሩ። ከ 1852 እስከ 1904 ድረስ የቤተክርስቲያኑ ሬክተር የፓክሮቭስኪ አሌክሲ ካህን አማች ፣ ሊቀ ጳጳስ ሌፖርስስኪ ግሪጎሪ አፋናቪች ነበሩ። ከእሱ በኋላ እስከ 1918 ድረስ ልጁ ኒኮላይ የአቦይ አባት ሆኖ ተሾመ።
እ.ኤ.አ. በ 1935 ቤተመቅደሱ ተዘጋ ፣ ከዚያ በኋላ አገልግሎቶቹ የተጀመሩት በ 1989 ብቻ ነበር ፣ የመጀመሪያው መለኮታዊ ሥነ ሥርዓት በተካሄደበት። የቤተ መቅደሱ መሠዊያ በክሮንስታድ ዮሐንስ ስም ተቀደሰ።
በበጎ አድራጊዎች ድጋፍ ፣ በምእመናን ንቁ ተሳትፎ እና በሬክተሩ እና በካህናት የራስ ወዳድነት ሥራ ምክንያት ቤተክርስቲያኑ የአሁኑን አስደናቂ ገጽታ በ 1993 አገኘች።
