የመስህብ መግለጫ
ሰው አልባው የቅዱስ ጊዮርጊስ ደሴት ፣ ወይም ስቬቲ ጁራጃ ፣ ክሮአቶች ራሳቸው እንደሚሉት ፣ በቨርሳ ከተማ አቅራቢያ በአድሪያቲክ ባህር ውስጥ ይገኛል። ደሴቱ የቫርስር ወደብ ከባህር ማዕበሎች እንደ ተፈጥሯዊ ጥበቃ ሆኖ ያገለግላል። አካባቢው 0 ፣ 112 ካሬ ኪ.ሜ ነው። የቅዱስ ጊዮርጊስ ደሴት ለመጀመሪያ ጊዜ የተጠቀሰው በ 3 ኛው ክፍለ ዘመን በታሪክ ሰነዶች ውስጥ ነው። የታሪክ ምሁራን ባለፉት መቶ ዘመናት በደሴቲቱ ላይ የድንጋይ ንጣፍ አለ ብለው ያምናሉ። እዚህ የተቀረጸው ድንጋይ በሬቨና ውስጥ የታላቁ የንጉሥ ቴዎዶሪክ መቃብር የመታሰቢያ ሐውልት ግዙፍ ሐውልት ለመገንባት ጥቅም ላይ ውሏል።
የደሴቲቱ ዋና መስህብ የቅዱስ ጊዮርጊስ ቤተክርስቲያን ነው። በዓለት ላይ የተገነባው ይህ ቀላል የድንጋይ አወቃቀር ፣ ሁለት ዓይነተኛ የጥንታዊ የክርስትያን ግማሽ ክብ ዕርምጃዎች ያሉት ፣ ምናልባት በ 14 ኛው ክፍለ ዘመን ቀደም ባለው ቅዱስ መዋቅር ቦታ ላይ ተገንብቷል። አንዳንድ የቤተ መቅደሱ የሕንፃ ዝርዝሮች ፣ ለምሳሌ በደቡባዊ ፊት ለፊት ያሉት መስኮቶች ፣ አዲሱ ሕንፃ በአሮጌው ላይ የተቀረፀ መሆኑን ያመለክታሉ።
አንዴ ቤተ መቅደሱ ልክ እንደ ደሴቲቱ የቅዱስ ጊዮርጊስ ወንድማማችነት ነበር። በ 19 ኛው ክፍለ ዘመን ቤተክርስቲያኑ መበላሸት ጀመረ። በ 20 ኛው ክፍለ ዘመን ሁለተኛ አጋማሽ ፣ ከ1-3 ሜትር ከፍታ ያላቸው ግድግዳዎች ብቻ ከእርሷ ቀሩ። የቅዱስ ጊዮርጊስ ቤተክርስቲያን ተሐድሶ የተጀመረው በ 1996 ዓ.ም. ይህ በቫርስር ኤፍ ማቱኪን ወጣት ከንቲባ የተደገፈ ታሪካዊ ሕንፃ የመጀመሪያው የመልሶ ማቋቋም ፕሮጀክት ነበር። የቤተመቅደሱ እድሳት ለ 2 ዓመታት የቆየ ሲሆን 20 ሺህ የጀርመን ምልክቶችን ፈጅቷል።
በአካባቢው ታሪክ ጸሐፊዎች መሠረት ፣ ከሁለተኛው የዓለም ጦርነት በፊት ፣ በዓመት አንድ ጊዜ ፣ ኤፕሪል 23 ፣ የቫርስር ነዋሪዎች ወደ ቅዱስ ጊዮርጊስ ደሴት ሄዱ ፣ እዚያም በዙሪያው ዙሪያ ዘፈኖችን ይዘው በደሴቲቱ ዙሪያ ይራመዱ ነበር ፣ ከዚያም ቅዳሴ ያዳምጡ ነበር። የድንጋይ ቤተክርስቲያን።
