የመስህብ መግለጫ
የሳራጄቮ ዋሻዎች በዘጠናዎቹ ውስጥ የባልካን የእርስ በእርስ ጦርነት የሚያስታውሱ ናቸው። ከበባው የተረፉት የሳራዬቮ ነዋሪዎች “የተስፋ ዋሻ” ፣ “የሕይወት ዋሻ” ብለው ይጠሩታል ፣ የዚህ መዋቅር አስፈላጊነት ለከተማው እና ለጦርነቱ ውጤት አፅንዖት በመስጠት።
ይህ መስህብ የሕንፃ ሐውልት አይደለም ፣ ጥንታዊ ቤተመንግስት ወይም ዝነኛ መናፈሻ አይደለም። ይህ የአንድን ክልል አጠቃላይ ሕይወት እና ጂኦግራፊ ሙሉ በሙሉ የቀየረ ጦርነት ውርስ ነው። በዋሻው ውስጥ በአጭር ጊዜ ውስጥ በእጅ በመቀመጡ - በስድስት ወር ውስጥ 2800 ሜትር በመኖሩ የዚህ ዋሻ አስፈላጊነት ይመሰክራል።
ሳራጄቮ በተከበበበት ወቅት አውሮፕላን ማረፊያው በተባበሩት መንግስታት ኃይሎች ቁጥጥር የሚደረግ ገለልተኛ ግዛት ሆነ። በእሱ በኩል ከተማዋ ለነዋሪዎች የሰብዓዊ ዕርዳታ አገኘች። ሆኖም የቦስኒያ ጦር ኃይሎችም በሰላም አስከባሪዎች በኩል ሊተላለፉ የማይችሉ ጥይቶች ያስፈልጉ ነበር። ለዚህም ዋሻ ተቆፍሯል። መግቢያዋ ከአውሮፕላን ማረፊያው አቅራቢያ ባልተጻፈ ቤት ውስጥ ነበር ፣ መውጫው በቦስኒያ ግዛት በሳራጄቮ የመኖሪያ አካባቢ ነበር።
የከርሰ ምድር ሥራን ለማከናወን የሰው ኃይል ፣ የመሣሪያና የቁሳቁስ እጥረት በመኖሩ ሥራው መጀመሩ አስቸጋሪ ነበር። ዋሻው በአካፋና በምርጫ ፣ በሰዓት ዙሪያ ፣ በሦስት ፈረቃዎች ተቆፍሯል። መሬቱ በተሽከርካሪ ጋሪ ተወሰደ ፣ ከተባበሩት መንግስታት እና ሰርቦች በድብቅ። ብዙ ጊዜ የከርሰ ምድር ውሃ መተላለፊያውን በጎርፍ አጥለቅልቆታል ፣ እነሱም በእጅ መደምሰስ ነበረባቸው።
በሐምሌ 1993 ለከተማይቱ የመጀመሪያ ወታደራዊ አቅርቦቶች በዋሻው ውስጥ አለፉ። መጀመሪያ ላይ ዋሻው በእንጨት እና በብረት የተጠናከረ የጭቃ የምድር መተላለፊያ ብቻ ነበር። እቃዎቹ በእጅ ተላልፈዋል። ከአንድ ዓመት ባልበለጠ ጊዜ በኋላ ሁለቱ ጫፎች የተገናኙ ትናንሽ የባቡር ሐዲዶች። ተመሳሳዩ አነስተኛ የባቡር ሐዲድ ጋሪዎች እስከ 400 ኪ.ግ ሸክሞችን ተሸክመዋል።
በአንድ ወቅት ዋሻው መኖሩ በተባበሩት መንግስታት ታዛቢዎች ዘንድ የታወቀ ሆነ። ወደተከበባት ከተማ ለመድረስም በዚህ መንገድ መጠቀም ጀመሩ።
የዋሻው ዝግጅት የመጨረሻ ደረጃ የኤሌክትሪክ ገመድ መዘርጋት ፣ የውሃ ውስጥ ውሃ ለማፍሰስ ስርዓቶችን ያካትታል። ለከተማዋ ነዳጅ ለማድረስ የቧንቧ መስመር ተዘረጋ። ከዚያም የኤሌክትሪክ መብራቶችን እና የስልክ ገመድ አመጡ።
በተከበበችው ሳራጄቮ ዋሻ ውስጥ ለሁለት ዓመት ተኩል ከበባ ወደ 400 ሺህ ስደተኞች ጥሏል።
